| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| - Julisch-Claudische dynastie
|
| rdfs:comment
| - De Julisch-Claudische dynastie is de naam gegeven aan de dynastie van de eerste vijf Romeinse keizers (principes): Imperator Caesar Augustus (geboren als Gaius Octavius en later Gaius Iulius Caesar (bijgenaamd Octavianus) geheten), Tiberius Iulius Caesar (geboren als Tiberius Claudius Nero), Gaius Iulius Caesar Augustus Germanicus (bijgenaamd Caligula), Tiberius Claudius Caesar Augustus (kortweg Claudius genoemd) en Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus (geboren als Lucius Domitius Ahenobarbus). Zij regeerden over het Romeinse Rijk van 27 v.Chr. tot 68 n.Chr., toen de laatste van de dynastie, Nero, zelfmoord pleegde. Deze vijf heersers waren door huwelijk en adoptie met de gens Iulia en de gens Claudia verbonden. Hoewel Gaius Iulius Caesar soms - onterecht - als haar stichter wordt aanz
|
| dcterms:subject
| |
| dbkwik:defensieweb...iPageUsesTemplate
| |
| abstract
| - De Julisch-Claudische dynastie is de naam gegeven aan de dynastie van de eerste vijf Romeinse keizers (principes): Imperator Caesar Augustus (geboren als Gaius Octavius en later Gaius Iulius Caesar (bijgenaamd Octavianus) geheten), Tiberius Iulius Caesar (geboren als Tiberius Claudius Nero), Gaius Iulius Caesar Augustus Germanicus (bijgenaamd Caligula), Tiberius Claudius Caesar Augustus (kortweg Claudius genoemd) en Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus (geboren als Lucius Domitius Ahenobarbus). Zij regeerden over het Romeinse Rijk van 27 v.Chr. tot 68 n.Chr., toen de laatste van de dynastie, Nero, zelfmoord pleegde. Deze vijf heersers waren door huwelijk en adoptie met de gens Iulia en de gens Claudia verbonden. Hoewel Gaius Iulius Caesar soms - onterecht - als haar stichter wordt aanzien, hoewel hij geen keizer was en geen banden had met de gens Claudia, wordt Augustus over het algemeen beschouwd als haar stichter. Het bewind van de Julisch-Claudisch keizers draagt enkele gelijkaardige trekken: allen kwamen ze aan de macht door indirecte of adoptieve relaties met Augustus. Elk breidde het gebied van het Romeinse Rijk uit en begonnen met grote bouwprojecten. De senatoren stoorden zich aan het merendeel van hel - een gevoelen dat ook blijkt uit de antieke auteurs. Zij werden geconfronteerd met samenzweringen om hen te doden en te vervangen en reageerden hierop door vermoedelijke en feitelijke uitdagers te doden of te verbannen. De laatste drie keizers werden ook effectief vermoord. Tacitus schreef het volgende over de Julisch-Claudische keizers en hun geschiedenis: — Tacitus, Annales I 1.2-3. Hiermee geeft Tacitus de problematiek van de geschiedschrijving over principes aan: het is moeilijk om neutraal (objectief) te blijven als je schrijft over een familie die heel het Imperium Romanum beheerste.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)