| abstract
| - Floating Car Data (FCD) via GPS is een technologie die het verkeer monitort met behulp van het Global Positioning System (GPS). Een voertuig dat met GPS is uitgerust, ook wel een probe genoemd, kan nauwkeurig in tijd en ruimte worden gevolgd. Met satellietpositiebepaling is het mogelijk een veelheid aan voertuiggegevens in te winnen. Naast de herkomst-bestemmingslocatie kunnen de afstand van een verplaatsing en de reistijdduur worden bepaald. Door de tijd-ruimte-gegevens te koppelen aan een digitale wegenkaart, kan de vertaalslag worden gemaakt naar de weggebonden verkeersinformatie. Om periodiek over betrouwbare verkeersgegevens te kunnen beschikken, worden gegevens over langere tijd ingewonnen en voor vergelijkbare tijdsperioden en trajecten samengenomen. Deze historische gegevens zijn geschikt om een prognose van de resitijd te geven, maar ongeschikt om tot actuele verkeersdata te komen. Juist is afwijkende situaties (incidenten, slecht weer etc.) zijn goede actuele gegevens van belang. Terugvallen op historische data is dan juist niet mogelijk. De GPS-ontvanger in de auto ontvangt van een aantal satellieten signalen. Via de looptijdmeting van deze radiogolven kan de afstand tot de satellieten worden bepaald. De satellieten zenden de informatie op twee frequenties uit. Op deze frequenties zijn met modulatietechnieken digitale codes aangebracht, zoals de onderlinge synchronisatie van de satellietklokken en de benaderende baanparameters van alle satalieten. Deze codes vormen de informatie die van belang is voor de plaatsbepaling. Voor het systeem geldt: hoe meer satellieten, hoe nauwkeuriger de berekende positie. Via GPS kan de detector in het voertuig zijn positie met een nauwkeurigheid van 50 – 100 meter bepalen. Bij gebruik van differentieel GPS, dGPS kan dat zelfs tot op enkele meters nauwkeurig. dGPS maakt gebruik van een referentieontvanger, waarvan de positie bekend is, en een tweede ontvanger. Bij de referentieontvanger worden de verschillen tussen de bekende positie en de met GPS berekende positie berekend, waarna de afwijkingen naar de ontvanger worden verzonden. De berekende positie van de ontvanger wordt vervolgens gecorrigeerd. De positiebepaling die met behulp van GPS is verkregen, wordt via een draadloze verbinding (bijvoorbeeld GSM of GPRS) naar een centrale gestuurd. Deze informatie wordt vervolgens gekoppeld aan een digitale wegenkaart (map-matching), waardoor snelheden en reistijden berekend kunnen worden. Naast de functie van reistijden kan het systeem ook gebruikt worden door fleetowners, om de positie van hun voertuigen te kunnen monitoren en zodoende effectiever instructies te kunnen doorgeven. Ook zijn er systemen die het FCD-principe gebruiken (eventueel offline) om ritinformatie te verzamelen, bijvoorbeeld voor de Belastingdienst over fiscale bijtellingen van de zakelijke auto. Momenteel wordt voor de locatiebepaling gebruik gemaakt van het Americaanse Global Positioning System. Een Russische tegenhanger hiervan is GLONASS. Ook is er een Europees initiatief van start gegaan, Galileo.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)