| rdfs:comment
| - La tria universala kongreso de esperanto okazis en 1907 en Kembriĝo. Verŝajne Baden-Powell iel aŭdis pri ĝi. Post la unua skolta tendaro, kiu ĝuste okazis en 1907, Sir William Smith [sur ŭiljam smit̂], la fondinto de « boy's brigade » [bojz brigejd] petis al Baden Powell verki verkaĵon nomotan "Scouting for boys" [skaŭtin̂ fo(r) bojz] kiu traktas la manieron, kiel adapti « scouting » (skoltumadon) por la junularo. Tiu verko aperis en 6 broŝuretoj, eldonitaj po unu ĉiujn du semajnojn. La unua de la serio aperis la 15an de januaro 1908 kaj la serio ricevis tiom da sukceso, ke en majo de la sama jaro, oni eldonis ĉiujn borŝuretojn kunigitajn en unu libro. En la tria kajero de la serio, Baden-Powell konsilis al geskoltoj uzi esperanton kiel « patrolan sekretan lingvon ». La teksto malaperis en
|
| abstract
| - La tria universala kongreso de esperanto okazis en 1907 en Kembriĝo. Verŝajne Baden-Powell iel aŭdis pri ĝi. Post la unua skolta tendaro, kiu ĝuste okazis en 1907, Sir William Smith [sur ŭiljam smit̂], la fondinto de « boy's brigade » [bojz brigejd] petis al Baden Powell verki verkaĵon nomotan "Scouting for boys" [skaŭtin̂ fo(r) bojz] kiu traktas la manieron, kiel adapti « scouting » (skoltumadon) por la junularo. Tiu verko aperis en 6 broŝuretoj, eldonitaj po unu ĉiujn du semajnojn. La unua de la serio aperis la 15an de januaro 1908 kaj la serio ricevis tiom da sukceso, ke en majo de la sama jaro, oni eldonis ĉiujn borŝuretojn kunigitajn en unu libro. En la tria kajero de la serio, Baden-Powell konsilis al geskoltoj uzi esperanton kiel « patrolan sekretan lingvon ». La teksto malaperis en postaj eldonoj. Jen kion oni povis legi sur la paĝo 202 de « Scouting for boys » en la originala versio: La fakto ke Baden-Powell menciis esperanton en « Scouting for boys » estas tre interesa afero. Oni povas pensi ke Baden-Powell taksis esperanton estiminda kaj ke li parolis pri ĝi al sia edzino Olave Baden-Powell. Efektive, post lia forpaso, multe pli poste, en 1950 en letero al sinjorino Dr Lydia De Vilbis, ŝi skribis: «Mi jam ofte opiniis ke estus bonege se sinjorino Roosevelt povus konvinki Usonon akcepti esperanton en la tuta mondo kaj enkondukigi ĝin en la programon de ĉiuj lernejoj kaj organizaĵoj. Estus vere plej grave por la mondo kaj ĉefe tre utila por bona interkompreniĝo inter la popoloj, kiuj estas tre dividitaj pro la lingva diverseco. » Eleonor Roosevelt estis la edzino de eksprezidento de Usono Franklin Roosevelt kaj dum la epoko de tiu leter-interŝanĝo, ŝi estis la prezidantino de la homrajta komitato de UN. Tio eble kontribuis al pretigo de la vojo al la rezolucioj favoraj al esperanto fare de UNESKO en 1954 kaj 1985.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)