Wiesław Barwicz (ur. 14 marca 1913 we Lwowie; zm. 18 stycznia 2002) – polski profesor inżynier elektronik. W 1937 roku uzyskał dyplom na Oddziale Elektrycznym Wydziału Mechaniczno-Elektrycznego Politechniki Lwowskiej. Po uzyskaniu dyplomu wyjechał na roczną praktykę do Societé Generale d'Electricité de Paris. Po powrocie do Polski podjął pracę w "Polskich Zakładach Philips" przy ul. Karolkowej w Warszawie, gdzie powierzono mu organizację i kierownictwo oddziału telefonicznych cewek pupinowskich.
Wiesław Barwicz (ur. 14 marca 1913 we Lwowie; zm. 18 stycznia 2002) – polski profesor inżynier elektronik. W 1937 roku uzyskał dyplom na Oddziale Elektrycznym Wydziału Mechaniczno-Elektrycznego Politechniki Lwowskiej. Po uzyskaniu dyplomu wyjechał na roczną praktykę do Societé Generale d'Electricité de Paris. Po powrocie do Polski podjął pracę w "Polskich Zakładach Philips" przy ul. Karolkowej w Warszawie, gdzie powierzono mu organizację i kierownictwo oddziału telefonicznych cewek pupinowskich. Kampanię wrześniową odbył w szeregach Szwadronu Łączności Mazowieckiej Brygady Kawalerii, a następnie podczas okupacji powrócił do Zakładów Philipsa w Warszawie, gdzie pracując jako zastępca kierownika produkcji lamp elektronowych miał możliwość zaopatrywania Armii Krajowej w trudno dostępne części radiowe. Za te zasługi, a zwłaszcza za wykonanie w warunkach konspiracyjnych serii 25 odbiorników radiowych, został w 1944 roku odznaczony przez gen. Bora-Komorowskiego. W 1946 roku profesor Wiesław Barwicz został dyrektorem technicznym Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych, utworzonej z poniemieckiej fabryki lamp elektronowych. W 1956 roku wskutek jego starań powstał Przemysłowy Instytut Elektroniki , którego został pierwszym dyrektorem. Barwicz, Wiesław Kategoria:Biografie