A gdyś smutna, na pociechę Dam piosenkę tkliwą; A chcesz szczęścia, to dam serce I miłość prawdziwą. Ona wszystko razem wzięła, Razem pomieszała — W moją piosnkę się przed ludźmi Jak w kwiatek ubrała. A gdy łezki miała w oczach, Gdy na twarzy smutek, Dość jej było na pociechę Wiązki niezabudek. I w czym gorszy, okrutniejszy Zamęt niepojęty! — Serce wzięła na zabawkę, Na szczęście — diamenty... Image:PD-icon.svg Public domain
A gdyś smutna, na pociechę Dam piosenkę tkliwą; A chcesz szczęścia, to dam serce I miłość prawdziwą. Ona wszystko razem wzięła, Razem pomieszała — W moją piosnkę się przed ludźmi Jak w kwiatek ubrała. A gdy łezki miała w oczach, Gdy na twarzy smutek, Dość jej było na pociechę Wiązki niezabudek. I w czym gorszy, okrutniejszy Zamęt niepojęty! — Serce wzięła na zabawkę, Na szczęście — diamenty... Image:PD-icon.svg Public domain