| abstract
| - thumb|250px|Cildabrin Cildabriny są podziemnymi łowcami którzy preferują umiarkowane lub ciepłe podziemne regiony. Niezdolne tkać normalne pajęczyny, cildabriny nawiedzają swoje terytorium niczym wielkie wilki, poszukując dowolnej ofiary którą mogą złapać i rozedrzeć na kawałki swoimi potężnymi szczypcami. Gdy złapią swoje jedzenie, jest zatruwane do uległości lub zabijane. Cildabrin powraca wtedy do swojego leża — ciepłej, ciemnej jaskini — by zjeść ofiarę w wolnym czasie. Pożera swoją ofiarę niczym skorpion zamiast jak pająk; jego szczypce drą ciało na strzępy wystarczająco małe dla stworzenia by mogło je przeżuwać swoją szczęką. Cildabrin nie ma zainteresowania żadnym uzbrojeniu lub kosztownościach jakie nosi jego ofiara, poza możliwością że rozrzucenie takich przedmiotów dookoła swojego terytorium może przyciągnąć więcej ofiar. Mędrcy spekulują że cildabriny mogą być stworzoną rasą, nie tą która wyewoluowała naturalnie. Ci, którzy wspierają tą teorię wskazują na znaczące podobieństwa wynaturzenia do dwóch innych rodzajów arachnidowych stworzeń: pająków łowczych (takich jak tarantule) i skorpionów. Cildabriny najwyraźniej są niezdolne do prawdziwej mowy, lecz mogą się komunikować z innymi arachnidami. Są świadome; nie mają jedynie środków by wokalizować dźwięki. Gdy wędrują pod ziemią, cildabriny czasami zbaczają niebezpiecznie blisko lochów, kanałów, krypt i innych podziemnych elementów cywilizacji. Pomimo legend jako sprzeczność, nie wygląda że cildabriny są narzędziami drowów. Mroczne elfy boją się tych okropnych bestii przynajmniej tak bardzo jak inne humanoidy. W rzeczywistości część religijnych sekt pośród drowów traktuje pojawienie się cildabrina jako zły omen. Ze swojej strony, te wynaturzenia wydają się preferować krasnoludzkie mięso ponad wszystkimi innymi.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)