| abstract
| - Het conclaaf van 1823 werd gehouden na de dood van paus Pius VII op 20 augustus 1823. Pius VII had een lang pontificaat gehad (hij was in 1800 verkozen). Tijdens zijn periode als paus, had de katholieke kerk tijdens en na de Franse revolutie de zwaarste aanval tegen haar machtspositie gekend zeker sinds de Reformatie - sommigenCategorie:Wikipedia:Artikel mist referentie sinds januari 2010 zegden zelfs sinds Constantijn de Grote het christendom had uitgeroepen tot staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk. Tijdens het pontificaat van Pius VII waren de kardinalen uiteengevallen in twee groepen, de zelanti en de politicani. De zelanti waren radicaler reactionair dan de politicani en streefden een sterk gecentraliseerde kerk na en waren hevig tegenstander van de geseculariseerde hervormingen die hadden geleid tot de uitbreiding van de revolutie van Frankrijk naar de Pauselijke Staten. De politicani, alhoewel anti-liberaal, waren gematigder en waren voorstander van een verzoenende aanpak om om te gaan met de problemen van de nieuwe ideologieën en met de komende Industriële revolutie. Leider van deze groep was de staatssecretaris van Pius VIII kardinaal Consalvi, maar de zelanti wensten een minder gematigde kerkleider. Door de lange duur van het pontificaat van Pius VIII waren er van de 49 kiesgerechtigden van het conclaaf, alleen Giulio Maria della Somaglia en Fabrizio Dionigio Ruffo al kardinaal toen Pius VII in 1800 verkozen werd. Daardoor hadden 47 van de 49 kiesgerechtigden geen enkele ervaring met het kiezen van een paus. Bij het begin van het conclaaf werden verschillende kardinalen beschouwd als mogelijke opvolger van Pius VII. Antonio Gabriele Severoli werd aanvankelijk beschouwd als de belangrijkste papabile, maar door het veto van keizer Frans I, viel hij af als kandidaat. Vervolgens werd Francesco Saverio Castiglioni de meest waarschijnlijke kandidaat, maar spoedig werd het duidelijk dat hij te dicht bij Consalvi stond en ook zijn naam verdween van de lijst. Dan werd de ervaren kardinaal della Somaglia een mogelijk kandidaat, maar het feit dat hij zijn brieven als " burger Somaglia" had ondertekend tijdens de bezetting van de Pauselijke Staten door Napoleon I maakten hem als kandidaat onmogelijk. Pas dan kwam de latere winnaar, de Romeinse geestelijke Annibale Cardinal della Genga, op de voorgrond, op voorstel van de zelanti. Alhoewel zijn ascetisch uiterlijk en zijn reactionaire reputatie hem niet populair maakten bij de politicani, maakte het feit dat hij blijkbaar niet lang meer te leven had, hem aanvaardbaar bij de kardinalen die vruchteloos naar een oplossing op zoek waren om het conclaaf af te sluiten. Della Genga werd op 28 september verkozen en nam de naam Leo XII aan. Leo XII werd tot paus gekroond op 5 oktober 1823.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)