abstract
| - Het Edict van Milaan dat in februari 313 werd uitgevaardigd, is een decreet van Licinius en Constantijn de Grote, de twee heersers van het Romeinse Rijk, waarin staat dat de Romeinse burgers vrij zijn zelf hun religie te kiezen en te belijden. Hiermee kwam een eind aan de christenvervolgingen. Het initiatief voor dit edict ging uit van Licinius, maar zou later toegeschreven worden aan Constantijn, die als overwinnaar uit hun tweestrijd was gekomen en het edict ondertekende uit collegialiteit. De originele tekst zelf is niet bewaard gebleven, maar Lactantius haalt in zijn boek De mortibus persecutorum (hoofdstuk 38 en 45) grote delen van deze originele tekst aan. Onder meer staat erin dat alle bezittingen, gebouwen en grond die de christelijke gemeenschap ontnomen waren, terug gegeven zullen worden. Verdere inhoud komt deels overeen met het uit 311 stammende Edict van Nicomedia, door keizer Galerius. Beide edicten stammen uit het pontificaat van paus Miltiades.
|