| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| - Poezye Michała - Anioła Buonarrotego - 41
|
| rdfs:comment
| - W zbiorze poezyj sonet ten, równie jak sonet oznaczony liczbą XIX, noszą na tytule napis: Alla Signora Vittoria Colonna Marchesana di Pescara. Są one z rzędu tych, z któremi niepotrzebował się taić, gdyż trzymały się w granicach uwielbienia dla dostojnej Pani, będącej przedmiotem powszechnego szacunku. Sonet wyżej wymieniony najlepiej oddaje charakter tego związku miedzy artystą a margrabiną. Uważa się on jako model wyszły z rąk natury, który dopiero wydoskonali jej ręka, jeżeli ona przez litość "co zbytnie wykroi A brak wypełni" — M. A. często używa tego rzeźbiarskiego porównania, wziętego ze sposobu modelowania w glinie przez nakładanie i rzeźbienia w kamieniu przez odcinanie dłutem niepotrzebnych cząstek. Widocznie prosi ją, żeby się zajęła jego moralnem wykształceniem; lęka się jedna
|
| dcterms:subject
| |
| Tytuł
| |
| dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
| |
| dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
| |
| dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| |
| dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
| |
| dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
| dbkwik:resource/bHw63L1wmuMwBrNgy6bsPw==
| |
| dbkwik:resource/Nh6GShQ-tfkvgRF_MXGXtQ==
| |
| dbkwik:resource/RGAtTh-ulgEaMlVBWQUrGg==
| - Posciach' appreso ha l'arte intera e diva
Dalcun la forma e gli atti, indi di quello;
D'umil materia in semplice modello
Fa il primo parto, e'l suo concetto avviva.
Ma nel secondo in dura pietra viva
S'adempion le promesse del martello,
Ond'ei rinasce, e fatto illustre e bello.
Segno non è che sua gloria prescriva.
Simil di me model nacqu'io dapprima.
Di me model, per opra più perfetta
Da voi rinascer poi, Donna alta e degna.
Se il men riempie, e'l mio soperchio lima
Vostra pietà, qual penitenza aspetta
Mio cieco e van pensier, se la disdegna?
|
| dbkwik:resource/S7jJPR7zXyOP5Rojv-dWqw==
| - Gdy sztuce boskiej pochwycić się zdarzy
Czyj rys i postać — zaraz z gliny podłej
Urabia model podług swojej modły,
I ten najpierwszy poród życiem darzy.
W drugim dopiero swojej obietnicy
Dłuto dotrzyma na żywym kamieniu,
I dzieło sztuki w udoskonaleniu
Niema już żadnej swej sławie granicy.
Tak i ja na świat przyszedłem najprzódy
Modelem sobie; dziś przy łasce Twojej
W doskonałości przerodzę się cudy,
Jeśli twa litość co zbytnie wykroi,
A brak wypełni; — lecz jeśli mną wzgardzi,
Dotkniesz mię w pysznem złudzeniu najbardziej.
|
| Autor
| |
| abstract
| - W zbiorze poezyj sonet ten, równie jak sonet oznaczony liczbą XIX, noszą na tytule napis: Alla Signora Vittoria Colonna Marchesana di Pescara. Są one z rzędu tych, z któremi niepotrzebował się taić, gdyż trzymały się w granicach uwielbienia dla dostojnej Pani, będącej przedmiotem powszechnego szacunku. Sonet wyżej wymieniony najlepiej oddaje charakter tego związku miedzy artystą a margrabiną. Uważa się on jako model wyszły z rąk natury, który dopiero wydoskonali jej ręka, jeżeli ona przez litość "co zbytnie wykroi A brak wypełni" — M. A. często używa tego rzeźbiarskiego porównania, wziętego ze sposobu modelowania w glinie przez nakładanie i rzeźbienia w kamieniu przez odcinanie dłutem niepotrzebnych cząstek. Widocznie prosi ją, żeby się zajęła jego moralnem wykształceniem; lęka się jednak odmowy, bo ta upokorzyłaby go boleśnie. Image:PD-icon.svg Public domain
|
| is dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
of | |
| is dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)