Attributes | Values |
---|
rdfs:label
| |
rdfs:comment
| - Każdy kwiat zieje wonie jak kadzielnic łona, Skrzypce rwą niby serce w ucisku godzinie; Walc rzewny, szał jakiś pełen tęsknot płynie! W górze — Nieb pięknych, smutnych, świąteczna opona. Skrzypce rwą niby serce w ucisku godzinie, Serce, któremu wstrętna nicość niezmierzona! Niebo smutne i piękne jak wielka opona; Słońce w krwi swej stygnącej zgasło na wyżynie... Serce, któremu wstrętna nicość niezmierzona, Żadnego śladu świetlnej przeszłości nie minie! Słońce w krwi swej stygnącej zgasło na wyżynie... Pamięć twa jak monstrancjum lśni mi w głębi łona! Image:PD-icon.svg Public domain
|
dcterms:subject
| |
dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
| |
dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| - Wiersz ze zbioru Kwiaty zła
|
dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
Autor
| |
abstract
| - Każdy kwiat zieje wonie jak kadzielnic łona, Skrzypce rwą niby serce w ucisku godzinie; Walc rzewny, szał jakiś pełen tęsknot płynie! W górze — Nieb pięknych, smutnych, świąteczna opona. Skrzypce rwą niby serce w ucisku godzinie, Serce, któremu wstrętna nicość niezmierzona! Niebo smutne i piękne jak wielka opona; Słońce w krwi swej stygnącej zgasło na wyżynie... Serce, któremu wstrętna nicość niezmierzona, Żadnego śladu świetlnej przeszłości nie minie! Słońce w krwi swej stygnącej zgasło na wyżynie... Pamięć twa jak monstrancjum lśni mi w głębi łona! Zobacz też: Harmonia wieczoru — ten wiersz w przekładzie Bronisławy Ostrowskiej Image:PD-icon.svg Public domain
|