| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| - Poezye Michała - Anioła Buonarrotego - 02
|
| dcterms:subject
| |
| Tytuł
| |
| dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
| |
| dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
| |
| dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| |
| dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
| |
| dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
| dbkwik:resource/bHw63L1wmuMwBrNgy6bsPw==
| |
| dbkwik:resource/Nh6GShQ-tfkvgRF_MXGXtQ==
| |
| dbkwik:resource/RGAtTh-ulgEaMlVBWQUrGg==
| - Non vider gli occhi miei cosa mortale,
Quando refulse in me la prima face
Dei tuoi sereni ; e in lor ritrovar pace
L'alma sperò, che sempre al suo fin sale.
Spiegando, ond'ella scese, in alto l'ale,
Non pure intende al bel ch'agli occhi piace:
Ma perchè é troppo debile e fallace.
Trascende in ver la forma universale.
Jo dico, che all'uom saggio quel che muore
Porger quiete non può; né par s'aspetti
Amar ciò che fa 'l tempo cangiar pelo.
Voglia sfrenata è'l senso, e non amore.
Che l'alma uccide. Amor può far perfetti
Gli animi qui, ma più perfetti in cielo.
|
| dbkwik:resource/S7jJPR7zXyOP5Rojv-dWqw==
| - Nie ziemską w tobie ujrzałem istotę
Gdy po raz pierwszy czułem się oblany
Ocz twych pogodą. Duch mój skołatany
W ich ciszy wieczną chciał zgasić tęsknotę.
W niebo, zkąd przyszedł, zrywa się skrzydlaty,
A choć pogląda na piękności cudne,
Rozkoszne oku, okrutnie ułudne.
Dąży z prawzorem zlać się po za światy.
Wszystko co ziemskie, znikome, jak sądzę
Nie zadowolni mędrca ni zachwyci,
Ni zmienna miłość oplata go w sieci.
Katowie duszy, wyuzdane żądze
Nie są miłością. Miłość doskonali
Ducha na ziemi, w niebie go krysztali.
|
| Autor
| |
| is dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
of | |
| is dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)