Fort VIIa - fort pośredni wybudowany w okolicy folwarku Marcelno (Marcelin) w zachodniej części miasta. Jest jednym z 18 fortów wchodzących w skład Twierdzy Poznań. Szczegółowy projekt obiekty przedłożono w maju 1889 roku. Kaponiery przeciwskarpowe połączono z koszarami korytarzem pod fosą. Został zmodernizowany w latach 1913-1914 - zwężono kilka wejść oraz dwa schrony betonowe na przeciwskarpie. We wrześniu 1939 roku na wałach umieszczono dwa betonowe schrony obserwacyjno-bojowe oraz dwa stanowiska obserwacyjne z kopułą stalowo-betonową pochodzenia poniemieckiego.
Fort VIIa - fort pośredni wybudowany w okolicy folwarku Marcelno (Marcelin) w zachodniej części miasta. Jest jednym z 18 fortów wchodzących w skład Twierdzy Poznań. Szczegółowy projekt obiekty przedłożono w maju 1889 roku. Kaponiery przeciwskarpowe połączono z koszarami korytarzem pod fosą. Został zmodernizowany w latach 1913-1914 - zwężono kilka wejść oraz dwa schrony betonowe na przeciwskarpie. We wrześniu 1939 roku na wałach umieszczono dwa betonowe schrony obserwacyjno-bojowe oraz dwa stanowiska obserwacyjne z kopułą stalowo-betonową pochodzenia poniemieckiego. Krótko po wojnie fort został przejęty przez wojsko i użytkowany przez wojska lotnicze. W tym okresie dodano różne adaptacje: lekkie ścianki działowe, instalacje, część wyposażenia oraz kamuflaż wymalowany na odsłoniętych ścianach.