Pomimo surowej cenzury politycznej zaborców na przełomie wieków, w samej Warszawie ukazywało się 10 codziennych pism, na łamach których słynni pisarze wypowiadali się i publikowali swoje prace. Jerzy Kądziela w artykule o czasopismach literackich modernizmu polskiego wyróżnia trzy okresy: * wzrostu, od 1887 do 1897 (od „Życia" warszawskiego do „Życia" krakowskiego), * rozkwitu, od 1897 do 1907 (od powstania „Życia" krakowskiego do upadku „Chimery"), * schyłku, od 1907 do 1917 (od likwidacji „Chimery" do założenia ekspresjonistycznego dwutygodnika „Zdrój").