Okres Pozytywizmu to rozwój prasy, epiki; liryka określana była jako „mazgajstwo”, romantyczna refleksyjność byłą czymś przebrzmiałym; ideały głoszone w poprzedniej epoce się zdezaktualizowały, bo poezja romantyczna oszukała społeczeństwo – zrywy narodowe się nie udały, co spowodowało niechęć do poezji patriotycznej. Lukę tę wypełnili autorzy prozy (jak np. Henryk Sienkiewicz). Epigon romantyzmu – epigon to ktoś, kto naśladuje przebrzmiałe idee; tym terminem określano właśnie poetów czasów niepoetyckich