Vier mensen werden de rechtszaal binnengebracht. Het waren een gezette man die Krenck uitdrukkingsloos aanstaarde, een dunnere en zenuwachtige man, wiens ogen constant naar het publiek flitsten, een vrouw met dik, glanzend, donker haar en zware oogleden en een jongen van een jaar of achttien, die verstijfd leek van angst. Hij trilde als een rietje, zijn stroblonde haar hing voor zijn ogen en zijn huid, die bezaaid was met sproeten, was lijkbleek. Alle vier werden ze met kettingen in hun stoel vastgezet. De vrouw zat alsof het een troon was.