This HTML5 document contains 6 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Subject Item

n2:

rdfs:label

Kępa Tarchomińska

rdfs:comment

right|thumb|250px|Osiedle Kępa Tarchomińska [[Plik:Kępa Tarchomińska.JPG|right|thumb|250px|Ulica Kępa Tarchomińska (rejon ul. Sprawnej)]] [[Plik:Kępa Tarchomińska (nr 14).JPG|right|thumb|250px|Dom nr 14]] Kępa Tarchomińska – dawna wieś, współcześnie osiedle położone w północno-zachodniej części dzielnicy Białołęka, w obszarze Nowodwory. Na terenie Kępy Tarchomińskiej znajduje się rezerwat przyrody Ławice Kiełpińskie oraz przystań promu, którym można dostać się do Łomianek.

dcterms:subject

n5: n6:

n7:wikiPageUsesTemplate

n8:

n9:abstract

right|thumb|250px|Osiedle Kępa Tarchomińska [[Plik:Kępa Tarchomińska.JPG|right|thumb|250px|Ulica Kępa Tarchomińska (rejon ul. Sprawnej)]] [[Plik:Kępa Tarchomińska (nr 14).JPG|right|thumb|250px|Dom nr 14]] Kępa Tarchomińska – dawna wieś, współcześnie osiedle położone w północno-zachodniej części dzielnicy Białołęka, w obszarze Nowodwory. Kępa Tarchomińska powstała w 1781 roku w wyniku osadnictwa olęderskiego, wieś usadowiła się nad brzegiem Wisły, w pobliżu ujścia rzeki Skurczy (współczesny Kanał Henrykowski), wzdłuż drogi łączącej Nowodwory z Jabłonną. Znalazła się wówczas w granicach dóbr tarchomińskich Tadeusza Mostowskiego (zakupił je w 1790 roku), w 1827 roku było tu 40 domów oraz 98 mieszkańców, we wsi znalazł się także olęderski cmentarz ewangelicki. Osada należała do parafii tarchomińskiej oraz stanowiła część gminy Jabłonna. W 1885 roku osadę nawiedziła powódź, w wyniku której zniszczeniu uległo około 300 mórg ziemi. Wieś zajmowała duży przestrzennie obszar, jednak mieszkańców było w niej niewielu – pod koniec XIX wieku w miejscowości było 18 osad chłopskich obejmujących obszar 306 mórg ziemi, a w 1912 mieszkało tutaj 97 osób. Plan z okresu międzywojennego pokazuje 14 domostw – w 1921 roku mieszkało tutaj 77 osób, a w 1939 roku 93 osoby. Większość mieszkańców wsi stanowili potomkowie dawnych kolonistów niemieckich, którzy opuścili wieś podczas II wojny światowej. Osada przetrwała, w 1976 roku wieś znalazła się w granicach Warszawy, jednak pozostałości olęderskiego zaczęły popadać w ruinę, w szczególności cmentarz ewangelicki, z którego do dzisiaj nie przetrwało już właściwie nic. Spośród dawnych zabudowań w najlepszym stanie jest drewniany dom nr 14 o kilku cechach bliskich domom olęderskim, z których najwidoczniejsze jest jego położenie na wzniesieniu. Nazwa wsi związana jest zapewne z określenie topograficznym kępa, które sugeruje, że miejsce to było dawniej wyspą na rzece (na Wiśle) bądź na terenie bagiennym, druga część zaś pochodzi od nazwy miejscowości (Tarchomin), przy której taka kępa znajdowała się (tak jak np. Kępa Gocławska czy Kępa Potocka). Na terenie Kępy Tarchomińskiej znajduje się rezerwat przyrody Ławice Kiełpińskie oraz przystań promu, którym można dostać się do Łomianek.