This HTML5 document contains 10 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

PrefixNamespace IRI
n11http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/mr73BW5NuzOdgxTyoUfo9A==
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
n5http://dbkwik.webdatacommons.org/ontology/
n2http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/Apk7oFLNDibW8XeIttrd_A==
n13http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/rDek1NwysXJ6hScfHZVMmg==
n4http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/z32SXFz3dFuyT91Ep2Xugw==
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
n9http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/oyn2bWAcVsua3L2UD5eMew==
n10http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/3mx9nypL-9q7nBjHviuu9w==
n8http://dbkwik.webdatacommons.org/wiersze/property/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
n12http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/TRb1BddudWd2MQ3JMDBnYQ==
n6http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/Igsfuu0bnEPA6rny-s-flw==
Subject Item
n2:
rdfs:label
Krople wody
rdfs:comment
Są krople wody, niby wieczne fale, Co swym naciskiem kruszą halne stoki; Co żłobią drogi podziemne — w głębokiej, W nieprzeniknionej granitowej skale. Dwie krople wody! Jakże niepodobne: Jedna się rodzi i natychmiast ginie — A druga czasów urąga lawinie I kamienieje w urwisko żałobne. Serca pieśniarza takie same dzieje: — Chwilami płyną, łzy przemijające, Które uśmiechu wnet osuszy słońce — Albo je ciepłe rozlotnią nadzieje. A są łzy takie, co płyną i płyną — I których groza sięga ducha treści: To stalaktyty ogromnej boleści — Co wiecznie trwają i nigdy nie giną.
dcterms:subject
n4: n6: n11: n12: n13:
n8:wikiPageUsesTemplate
n9: n10:
n5:abstract
Są krople wody, niby wieczne fale, Co swym naciskiem kruszą halne stoki; Co żłobią drogi podziemne — w głębokiej, W nieprzeniknionej granitowej skale. Dwie krople wody! Jakże niepodobne: Jedna się rodzi i natychmiast ginie — A druga czasów urąga lawinie I kamienieje w urwisko żałobne. Serca pieśniarza takie same dzieje: — Chwilami płyną, łzy przemijające, Które uśmiechu wnet osuszy słońce — Albo je ciepłe rozlotnią nadzieje. A są łzy takie, co płyną i płyną — I których groza sięga ducha treści: To stalaktyty ogromnej boleści — Co wiecznie trwają i nigdy nie giną.