This HTML5 document contains 12 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Subject Item

n2:

rdfs:label

Jezioro (Gajcy)

rdfs:comment

Masz usta złożone do snu, a tu próchno świeci w oczach, w kwiatach ognie - Skrajem jawy uciekać musisz, bo się zgubisz w ostrych liliach, nie powrócisz, bo w jeziorze stopisz włosy i sen zmoknie. Jak odnajdziesz mokrą nutę w lustrze nowiu? Masz usta złożone do snu, a tu sieć, a tu mróz, a tu blask - Blask łzę rzeźbi i różową siecią łowi, nie chodź w lilie - jesteś boso, wróć się jeszcze, sen rozgarnij póki czas. Może nie wiesz, pewnie nie wiesz, jest w jeziorze zwierz - Skrajem jawy uciekaj, uciekaj, bo zwierz z toni odmyka powieki - nie odnajdziesz, bo głęboko, bo bez dna.

dcterms:subject

n8: n11:

n12:

Jezioro

n5:

Wiersz

n3:wikiPageUsesTemplate

n4: n9: n10:

n13:

Tadeusz Gajcy

n14:abstract

Masz usta złożone do snu, a tu próchno świeci w oczach, w kwiatach ognie - Skrajem jawy uciekać musisz, bo się zgubisz w ostrych liliach, nie powrócisz, bo w jeziorze stopisz włosy i sen zmoknie. Jak odnajdziesz mokrą nutę w lustrze nowiu? Masz usta złożone do snu, a tu sieć, a tu mróz, a tu blask - Blask łzę rzeźbi i różową siecią łowi, nie chodź w lilie - jesteś boso, wróć się jeszcze, sen rozgarnij póki czas. Czy odnajdziesz, czy zrozumiesz, że jej nie ma? Każda nuta sięga dna, a najgłębsza - mokra, syczy próchno, oczy pali, w kwiatach blask, zasłoń oczy, kwiaty uzdrów - bo cię ziemia snem ominie, strąci w lej i zamieni w kroplę. Daj się baśni poprowadzić, gdzie na spodzie kule gniazd, gusła w pąkach, sine ryby jak wieczornych świateł nurt, trzciny lękiem wędrujące pod melodię wody bór - każ się baśni poprowadzić, a wzorzysta będzie baśń - - - Może nie wiesz, pewnie nie wiesz, jest w jeziorze zwierz - Kiedy staniesz kruchą twarzą nad kielichem lilii, odwróć skronie - ogień pryska, więc nie próbuj się pochylić, bo nie wrócisz, bo pod stopą próżnia zamiast mostu, a to woda, tylko woda - a gdy weźmie, już nie odda - może nie wiesz, pewnie nie wiesz: masz usta złożone do snu. Zwierz ma kudły z długich wierzb, a na grzbiecie plamkę, nie wierz nutkom, nawet tej, co ma skrzypki blade - Skrzyp po fali, skrzyp po rzęsach i w jezioro ciężka łza pada z pluskiem, łuski wodzi, sen zamyka, gasi blask - - - Skrajem jawy uciekaj, uciekaj, bo zwierz z toni odmyka powieki - nie odnajdziesz, bo głęboko, bo bez dna. Image:PD-icon.svg Public domain

Subject Item

n15:

n14:wikiPageDisambiguates

n2: