This HTML5 document contains 6 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Subject Item

n2:

rdfs:label

Pałac Tyszkiewiczów-Potockich

rdfs:comment

Kategoria:Zabytkiright|thumb|250px|Pałac Tyszkiewiczów-Potockich right|250px|thumb|Sala Stołowa Pałac Tyszkiewiczów-Potockich – zabytkowy, klasycystyczny pałac położony przy Trakcie Królewskim, przy ul. Krakowskie Przedmieście 32, który jest częścią kampusu głównego Uniwersytetu Warszawskiego.

dcterms:subject

n6: n9:

n7:wikiPageUsesTemplate

n8:

n4:abstract

Kategoria:Zabytkiright|thumb|250px|Pałac Tyszkiewiczów-Potockich right|250px|thumb|Sala Stołowa Pałac Tyszkiewiczów-Potockich – zabytkowy, klasycystyczny pałac położony przy Trakcie Królewskim, przy ul. Krakowskie Przedmieście 32, który jest częścią kampusu głównego Uniwersytetu Warszawskiego. Pałac powstał w stylu klasycystycznym w dwóch etapach w latach 1785-1792 z inicjatywy marszałka wielkiego litewskiego Ludwika Tyszkiewicza, budynek pierwotnie zaprojektował Stanisław Zawadzki, jednak inwestor był niezadowolony z prostego, surowego wyglądu gmachu, odsunął Zawadzkiego od projektu i w 1786 roku nakazał dokończyć budowlę Janowi Chrystianowi Kamsetzerowi. Według pierwszego projektu powstał jedynie parter, natomiast cała reszta (wraz z atlantami dłuta Andrzeja Le Bruna i Giacomo Contieriego) powstała już według projektu Kamsetzera. W 1820 roku pałac stał się wyłączną własnością Anny z Tyszkiewiczów, w latach 1821-1822 powstała nowa oficyna budynku z elewację od strony kościoła wizytek, z ryzalitem zwieńczonym attyką i panopliami. W 1840 roku pałac od matki zakupił syn z pierwszego małżeństwa August Potocki, właśnie z inicjatywy rodziny Potockich w latach 40. XIX wieku przebudowano wnętrza oraz dobudowano stajnie, wozownie i oranżerię, zaprojektowaną przez Henryka Marconiego. Ponadto na szczycie budynku umieszczono rzeźbiony herb rodziny Potockich. W 1923 roku pałac został sprzedany Bankowi Gospodarstwa Krajowego, a od 1933 roku mieściła się tu Polska Akademia Literatury. Pałac został spalony podczas II wojny światowej, a jego uszkodzenia wyniosły około 50%, jednak mimo to w całkiem dobrym stanie zachowały się autentyczne pałacowe wnętrza. Budynek został odbudowany w latach 1948-1956 według projektu Jana Dąbrowskiego i przekazany Uniwersytetowi Warszawskiemu. Dziś mieści się tu między innymi Muzeum Uniwersyteckie, Wydział Neofilologii, Studium Europy Wschodniej oraz Instytut Muzykologii. W latach 2014-2015 budynek został odremontowany i zmodernizowany. Wewnątrz zachowały się częściowo autentyczne wnętrza, w tym Sala Bilardowa, Łazienka projektu Henryka Marconiego, Sala Stołowa oraz dwukondygnacyjna Sala Gościnna z reliefami o tematyce mitologicznej. Autentyczne wnętrza pochodzą z lat 1787-1789 i są dziełem Giuseppe Amadiego, Paolo Casapory i Jana Michała Graffa. W pałacu znajduje się także klatka schodowa wiodąca z piwnicy na drugie piętro, jednak wejścia do niej są zamurowane.