This HTML5 document contains 10 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

PrefixNamespace IRI
n11http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/F-CXvukY80PVZIybZomjPw==
n10http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
n13http://dbkwik.webdatacommons.org/ontology/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
n12http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/IC54QkrCeW6aH16WUVzE8A==
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
n2http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/dWuf6S1ZugNbERrhBnTfmg==
n5http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/oyn2bWAcVsua3L2UD5eMew==
n7http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/3mx9nypL-9q7nBjHviuu9w==
n3http://dbkwik.webdatacommons.org/wiersze/property/
n4http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/ak9_fT_o0Y1AqXtxvVQ3pg==
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n9http://dbkwik.webdatacommons.org/resource/ga2CTKiBNrfPItWyBZz4hg==
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
Subject Item
n2:
rdfs:label
Nad grobem Renana
rdfs:comment
Ale daremnie chcę ugiąć kolana, Darmo się z piersi modlitwa wyrywa: Tu wiara moja, jakby sczarowana, Umrzeć nie może, choć już nie jest żywa. Tęsknota jakaś i rozpacz się łamią W mej piersi ludzkiej, w niwecz mię druzgoczą; Zda się, że serce i rozum tu kłamią, I bój zacięty, bez zwycięstwa, toczą! Widzę cię! Stąpasz posępny i blady; Przed tobą stoi z białym skrzydłem Wiara: Zbliżasz się do niej... lecz zwątpienia gady Pierś ci oplotły, sycząc, że to mara! I widzę w tobie walkę Laokoona: Zwątpienie więzi ciebie swymi sploty - I patrzyć musisz jako Wiara kona, A z nią znikają archanielskie cnoty!
dcterms:subject
n9: n12:
n10:
Wiersz
n3:wikiPageUsesTemplate
n4: n5: n7:
n11:
Stanisław Korab-Brzozowski
n13:abstract
Ale daremnie chcę ugiąć kolana, Darmo się z piersi modlitwa wyrywa: Tu wiara moja, jakby sczarowana, Umrzeć nie może, choć już nie jest żywa. Tęsknota jakaś i rozpacz się łamią W mej piersi ludzkiej, w niwecz mię druzgoczą; Zda się, że serce i rozum tu kłamią, I bój zacięty, bez zwycięstwa, toczą! Widzę cię! Stąpasz posępny i blady; Przed tobą stoi z białym skrzydłem Wiara: Zbliżasz się do niej... lecz zwątpienia gady Pierś ci oplotły, sycząc, że to mara! I widzę w tobie walkę Laokoona: Zwątpienie więzi ciebie swymi sploty - I patrzyć musisz jako Wiara kona, A z nią znikają archanielskie cnoty! Wpadasz w zadumę i łzy płyną z oczu Za tą umarłą, co cicho odlata... Lecz wnet ją widzisz w duszy twej przezroczu - I znów na nią podnosisz krwawą rękę kata! Image:PD-icon.svg Public domain