This HTML5 document contains 12 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Subject Item

n2:

rdfs:label

Amarylla

rdfs:comment

Lindor przybywa po nią I szuka jej oczami, Próżno łzy nasze bronią, Próżno chce zostać z nami. Lindor się gwałtem doprasza, Już Amarylla nie nasza! Nie damy jej, nie damy, Z nami ona być woli. Czegóż się go lękamy? Nie wziąć jej po niewoli. Ej, choć się z nami ogłasza, Już Amarylla nie nasza! Trudno mu się obronić, Los daje, wartość bierze. Darmo twarz wstydam płonić, Gdy luby wzdycha szczerze, Wstyd ją powabniej okrasza. Już Amarylla nie nasza. Wy brońcie tej piękności, Od których wzięła życie, Wy, co pełne czułości Serce nad nią ronicie. Anoć w tym wola i wasza, Już Amarylla nie nasza!

dcterms:subject

n7: n11:

n5:

(Na akt weselny księżniczki Maryjanny Czartoryskiej z księciem Ludwikiem Wirtemberskim od Koła Panieńskiego) Amarylla

n3:

Wiersz

n8:wikiPageUsesTemplate

n9: n13: n14:

n4:

Franciszek Dionizy Kniaźnin

n12:abstract

Lindor przybywa po nią I szuka jej oczami, Próżno łzy nasze bronią, Próżno chce zostać z nami. Lindor się gwałtem doprasza, Już Amarylla nie nasza! Nie damy jej, nie damy, Z nami ona być woli. Czegóż się go lękamy? Nie wziąć jej po niewoli. Ej, choć się z nami ogłasza, Już Amarylla nie nasza! Trudno mu się obronić, Los daje, wartość bierze. Darmo twarz wstydam płonić, Gdy luby wzdycha szczerze, Wstyd ją powabniej okrasza. Już Amarylla nie nasza. Wy brońcie tej piękności, Od których wzięła życie, Wy, co pełne czułości Serce nad nią ronicie. Anoć w tym wola i wasza, Już Amarylla nie nasza! Ty, co jej lubość swoję I własne wlałaś wdzięki, Na cóż kochanie twoje, Matko! wypuszczasz z ręki? Żal oczy i tobie zrasza, Już Amarylla nie nasza! Idźże w miłej podróży, Dokąd prowadzi cnota, Gdzie w świeżej zoraz róży Czeka na cię pieszczota. Próżno Cię żal nasz odprasza, Już Amarylla nie nasza! Otóż nadeszła pora. Idź świętym obyczajem, Uszczęśliwiaj Lindora, Szczęśliwa z nim nawzajem. Za nim cię los twój wynasza, Już Amarylla nie nasza! Ale gdy między blaskiem Honor cię będize wznosić, A wielki świat z poklaskiem Twoje zalety głosić, Niech i tę chlubą rozgłasza: To Amarylla jest nasza! Image:PD-icon.svg Public domain