"Boska Komedia (Por\u0119bowicz)/Niebo - Pie\u015B\u0144 XXIV"@pl . . "Dante Alighieri"@pl . . "Pie\u015B\u0144 XXIV"@pl . . "Raj"@pl . "4 Skoro za \u0141ask\u0105 Bo\u017C\u0105 on si\u0119 raczy Tym, co si\u0119 z chleba waszego odkruszy Wcze\u015Bniej, ni\u017C si\u0119 mu z Opatrzno\u015Bci znaczy, 7 Niech was niezmierny g\u0142\u00F3d jego poruszy; Otrze\u017Awijcie go ros\u0105; wszak czerpiecie Z krynic, sk\u0105d trys\u0142a istno\u015B\u0107 jego duszy\". 10 Tak Beatrycze. Wtem ka\u017Cdy w tym \u015Bwiecie Uweselony duch sta\u0142 si\u0119 jak fryga I skr\u0105 b\u0142ys\u0142 \u017Cywsz\u0105, podobny komecie. 13 Jak si\u0119 rz\u0105d k\u00F3\u0142ek zrzeszonych prze\u015Bciga W zegarze: ma\u0142e, zda si\u0119, w miejscu stoi, Du\u017Ce wiruje, \u017Ce tylko si\u0119 miga \u2014 16 Podobnie duchy niebieskiej ostoi Obraca\u0142y si\u0119 to wolno, to \u017Cwawiej, Wedle wymiaru niebia\u0144sko\u015Bci swojej. 19 Z wie\u0144ca, co mi si\u0119 najpi\u0119kniejszy jawi, Wytrysn\u0105\u0142 promie\u0144 tak szcz\u0119snej ekstazy, \u017Be \u017Caden wok\u00F3\u0142 nie b\u0142yszcza\u0142 jaskrawiej. 22 W kr\u0105g Beatrycz\u0119 owion\u0105\u0142 trzy razy, A brzmia\u0142o z jego ust tak boskie pienie, \u017Be nie opisz\u0119 \u017Cadnymi wyrazy. 25 Omin\u0119 pi\u00F3rem rzecz nad przyrodzenie; Nie g\u0142os, fantazj\u0119 nawet zbyt mam ostr\u0105, By odmalowa\u0107 gry wiotkie odcienie. 28 \u201EO ty nabo\u017Cna, czu\u0142a, \u015Bwi\u0119ta siostro! Patrz, jak mi\u0119 wabi\u0105 za szczytne regiony Pro\u015Bby twe, gdy si\u0119 przede mn\u0105 rozpostr\u0105\". 31 Tak, przystan\u0105wszy, wid b\u0142ogos\u0142awiony W twarz Beatryczy z ognia b\u0142yskawicy Tchn\u0105\u0142 i takimi odezwa\u0142 si\u0119 tony. 34 A ona: \u201EWielki cieniu jasnolicy M\u0119\u017Ca, co klucze pa\u0144skie w swe w\u0142adanie Przyj\u0105\u0142, zniesione z tej uciech stolicy, 37 Zadaj mu \u0142atwe lub trudne pytanie: Dowiedz si\u0119, czyli w wierze nie szwankuje, Z kt\u00F3r\u0105 ty\u015B st\u0105pa\u0142 przez morskie otch\u0142anie, 40 Wprawdzie, wierzy-li, ufa-li, mi\u0142uje \u2014 Nie skryte tobie, gdy\u017C wzrok tw\u00F3j dostawa Tam, gdzie si\u0119 obraz wszechrzeczy maluje; 43 Ale \u017Ce wielu naby\u0142o tu prawa Obywatelstwa czci\u0105 dla wiary \u015Bwi\u0119tej, Przygodzi mu si\u0119 o wierze rozprawa\". 46 Jako si\u0119 szkolarz zbroi w argumenty, S\u0142uchaj\u0105c mistrza s\u0142\u00F3w, by jego wzorem Sylogizowa\u0107 na temat podj\u0119ty, 49 Tak \u015Br\u00F3d tej mowy jam si\u0119 czyni\u0142 skorem Zacz\u0105\u0107 dysput\u0119 i wyst\u0105pi\u0107 godnie Przed tak dostojnym egzaminatorem. 52 \u201EChrze\u015Bcijaninie, z przekonaniem zgodnie M\u00F3w, co nazywasz wiar\u0105?\" Wznios\u0142em lice I popatrza\u0142em w m\u00F3wi\u0105c\u0105 pochodni\u0119. 55 Potem utkwi\u0142em oczy w Beatrycz\u0119; Ona mi gestem dawa\u0142a odpowied\u017A, Ka\u017C\u0105c, bym otwar\u0142 swych my\u015Bli krynic\u0119. 58 \u201E\u0141aska \u2014 zacz\u0105\u0142em \u2014 kt\u00F3ra mi t\u0119 spowied\u017A Pozwala odby\u0107 przed wodzem naczelnym, Niech te\u017C pomo\u017Ce my\u015Bli me wys\u0142owi\u0107: 61 Jako napisa\u0142 pi\u00F3rem wierzytelnym Brat tw\u00F3j, co z tob\u0105 po \u015Bcie\u017Cynach prawa Wodzi\u0142 lud rzymski i czyni\u0142 go dzielnym, 64 Wiara jest rzeczy czekanych podstawa, Wiara \u2014 argument rzeczom niepoj\u0119tem; Oto czym mi si\u0119 jej istno\u015B\u0107 wydawa\". 67 G\u0142os na to: \u201ESt\u0105pasz po dobrze wytkni\u0119tem Szlaku, je\u015Bli wiesz, dlaczego jest ona Tutaj podstaw\u0105, a tam argumentem\". 70 Ja na to: \u201ERzeczy tajnia niezg\u0142\u0119biona, Kt\u00F3r\u0105 mi dano ogl\u0105da\u0107 w tej sferze, Przed wzrokiem moim tak jest utajona, 73 \u017Be ich byt wszystek polega na wierze, W kt\u00F3rej nadzieja szczytna si\u0119 zak\u0142ada, Przeto podstawy nazw\u0119 s\u0142usznie bierze. 76 A \u017Ce z jedynej wiary nam wypada Sylogizowa\u0107 bez innej podpory, S\u0142usznie dowodu miano jej si\u0119 nada\". 79 G\u0142os na to: \u201EGdyby tak pewnymi tory Prawd dochodzono po\u015Br\u00F3d ziemskiej w\u0142o\u015Bci, Nie by\u0142yby tam potrzebne doktory \u2014 82 Te s\u0142owa tchn\u0119\u0142y z p\u0142omiennej mi\u0142o\u015Bci I jeszcze: \u2014 Ju\u017C si\u0119 zbada\u0142o do znaku, Jakiej tw\u00F3j kruszec pr\u00F3by i ci\u0119\u017Cko\u015Bci. 85 Lecz powiedz: masz-li t\u0119 monet\u0119 w saku?\" \u2013 \u201EZaiste \u2014 rzek\u0142em \u2014 l\u015Bni\u0105ca i toczona; Widz\u0119 jej stempel bez wady i braku\". 88 Potem zabrzmia\u0142o ze \u015Bwiat\u0142o\u015Bci \u0142ona Gorej\u0105cego: \u201EPer\u0142a prawowita, Na kt\u00F3rej wszelka moc jest za\u0142o\u017Cona, 91 Sk\u0105d ci si\u0119 bierze?\" \u2014 \u201ETa struga obfita Ducha \u015Awi\u0119tego, kt\u00F3ra z ka\u017Cdej karty Starych i nowych pergamin\u00F3w \u015Bwita, 94 Taki stanowi dow\u00F3d nieprzeparty I tak niezbicie w m\u00F3j umys\u0142 si\u0119 wkowa, \u017Be przy nim inny jest t\u0119py i zdarty\". 97 Na to g\u0142os prawi\u0142: \u201ETa stara i nowa Tradycja, kt\u00F3ra tak tw\u0105 wiar\u0119 stali, Przecz ci w niej Bo\u017Ce wydaj\u0105 si\u0119 s\u0142owa?\" 100 \u201EDowodem mi s\u0105 te, co\u015Bmy czytali Cuda, dla kt\u00F3rych d\u0142o\u0144 ziemskiej przyrody Nie grza\u0142a ani nie kowala stali\". 103 G\u0142os pyta\u0142 znowu: \u201EGdzie widzisz dowody, \u017Be cuda dzia\u0142y si\u0119? Czy nie w tym w\u0142a\u015Bnie, Czego chcesz dowie\u015B\u0107?\" \u2014 \u201EJe\u017Celi narody \u2014 106 Rzek\u0142em do ducha, co pyta\u0142 tak ja\u015Bnie \u2014 Nawr\u00F3ci\u0142y si\u0119 bez cud\u00F3w, to-\u0107 przecie By\u0142 cud, przy kt\u00F3rym wszelki cud zaga\u015Bnie. 109 Ty\u017Ce\u015B szed\u0142 biedny i g\u0142odny po \u015Bwiecie, Kiedy\u015B sia\u0142 ziarno dobrego rodzaju, Co wzros\u0142o winem, a dzi\u015B w cier\u0144 si\u0119 plecie\". 112 Gdym sko\u0144czy\u0142 m\u00F3wi\u0107, ca\u0142y dworzec raju Pie\u015Bni\u0105 Te Deum zabrzmia\u0142 przez obszary Na nut\u0119, jaka tam jest we zwyczaju. 115 A owy ksi\u0105\u017C\u0119, co po drzewie wiary Wspiera\u0142 z ga\u0142\u0119zi na ga\u0142\u0105\u017A me loty, Widz\u0105c ju\u017C bliskie ostatnie konary, 118 M\u00F3wi\u0142: \u201EDo my\u015Bli twej \u0141aska w zaloty Id\u0105ca, w onej o wierze rozprawie, Ju\u017C pozwoli\u0142a ci doj\u015B\u0107 jej istoty. 121 Ja ci to w pe\u0142ni uznaj\u0119 i s\u0142awi\u0119. Teraz, w co wierzysz, powiedz mi w roz\u0142\u0105ce, I na kt\u00F3rej si\u0119 opierasz podstawie?\" 124 \u201EO \u015Bwi\u0119ty ojcze, o tchnienie widz\u0105ce Rzecz, w kt\u00F3r\u0105 wierzysz; co\u015B u grobu Pana Zwyci\u0119\u017Cy\u0142 niegdy\u015B stopy bardziej r\u0105ce; 127 Chcesz, by s\u0142owami by\u0142a ci podana Suma prawd, kt\u00F3re wyznaj\u0119 skwapliwie, I na czym wiara ma jest fundowana: 130 Wierz\u0119 w jednego Boga, kt\u00F3ry \u017Cywie Wiecznie i wzrusza \u015Bwiat, sam niewzruszony, Budz\u0105cy mi\u0142o\u015B\u0107, gdy tchnie mi\u0142o\u015Bciwie. 133 Nie przyrodzony, nie nadprzyrodzony Dow\u00F3d sam sk\u0142ania me wierz\u0105ce ch\u0119ci, Lecz i ta prawda, kt\u00F3r\u0105 by\u0142 natchniony 136 Moj\u017Cesz, Psalmista i prorocy \u015Bwi\u0119ci, I Ewangelia, ty, druhowie twoi \u2014 Pisarze Ducha \u017Carem owioni\u0119ci. 139 Wi\u0119c w Tr\u00F3jc\u0119 os\u00F3b wierz\u0119, co si\u0119 troi, Wiecznie zostaj\u0105c jedn\u0105 w swoim sk\u0142adzie, Tak \u017Ce jej \u00BBs\u0105\u00AB, \u00BBjest\u00AB zar\u00F3wno przystoi. 142 Prawd\u0119 o Tr\u00F3jcy tej przepastnym \u0142adzie, Niby piecz\u0119ci niemylne odbicie, Na my\u015Blach moich Ewangelia k\u0142adzie. 145 To \u017Ar\u00F3d\u0142o moje; iskra, co w roz\u015Bwicie Coraz szerszymi ogniami si\u0119 pali I jest m\u0105 gwiazd\u0105 na nieba zenicie\". 148 Jak pan, kt\u00F3remu mi\u0142\u0105 wie\u015B\u0107 przys\u0142ali, Mi\u0142ego pos\u0142a bierze w u\u015Bci\u015Bnienia I t\u0119 nowin\u0119 szcz\u0119sn\u0105 sobie chwali, 151 Tak b\u0142ogos\u0142awi\u0105c, \u015Br\u00F3d rajskiego pienia Trzykro\u0107 mi\u0119 ognia okr\u0119ci\u0142 zawojem \u00D3w apostolski nosiciel p\u0142omienia: 154 Snad\u017A mu wlubi\u0142em si\u0119 m\u00F3wieniem swojem."@pl . . "4 Skoro za \u0141ask\u0105 Bo\u017C\u0105 on si\u0119 raczy Tym, co si\u0119 z chleba waszego odkruszy Wcze\u015Bniej, ni\u017C si\u0119 mu z Opatrzno\u015Bci znaczy, 7 Niech was niezmierny g\u0142\u00F3d jego poruszy; Otrze\u017Awijcie go ros\u0105; wszak czerpiecie Z krynic, sk\u0105d trys\u0142a istno\u015B\u0107 jego duszy\". 10 Tak Beatrycze. Wtem ka\u017Cdy w tym \u015Bwiecie Uweselony duch sta\u0142 si\u0119 jak fryga I skr\u0105 b\u0142ys\u0142 \u017Cywsz\u0105, podobny komecie. 13 Jak si\u0119 rz\u0105d k\u00F3\u0142ek zrzeszonych prze\u015Bciga W zegarze: ma\u0142e, zda si\u0119, w miejscu stoi, Du\u017Ce wiruje, \u017Ce tylko si\u0119 miga \u2014 16 Podobnie duchy niebieskiej ostoi Obraca\u0142y si\u0119 to wolno, to \u017Cwawiej, Wedle wymiaru niebia\u0144sko\u015Bci swojej."@pl . . . .