. . . . . "W\u00F3jt - z niemieckiego wyrazu Vogt, zwierzchnik miejski, to znaczy\u0142 dawniej w miastach co dzi\u015B burmistrz lub prezydent, a przy tern posiada\u0142 jeszcze w\u0142adz\u0119 s\u0105dow\u0105. Gdy za Piast\u00F3w zak\u0142adano miasta na prawie niemieckiim, ten kt\u00F3ry uzyska\u0142 przywilej, albo by\u0142 w mie\u015Bcie na bo wybrany, zostawa\u0142 w\u00F3jtem. W\u00F3jt\u00F3w miejskich mamy ju\u017C w wieku XII. Mieli oni oddzielne przywileje i wolni byli od stawania zbrojnego pod chor\u0105gwi\u0105. W miastach na prawie niemieckim w\u00F3jt obierany by\u0142 spo\u015Br\u00F3d rajc\u00F3w, a s\u0105dzi\u0142 razem z \u0142awnikami."@pl . "W\u00F3jt - z niemieckiego wyrazu Vogt, zwierzchnik miejski, to znaczy\u0142 dawniej w miastach co dzi\u015B burmistrz lub prezydent, a przy tern posiada\u0142 jeszcze w\u0142adz\u0119 s\u0105dow\u0105. Gdy za Piast\u00F3w zak\u0142adano miasta na prawie niemieckiim, ten kt\u00F3ry uzyska\u0142 przywilej, albo by\u0142 w mie\u015Bcie na bo wybrany, zostawa\u0142 w\u00F3jtem. W\u00F3jt\u00F3w miejskich mamy ju\u017C w wieku XII. Mieli oni oddzielne przywileje i wolni byli od stawania zbrojnego pod chor\u0105gwi\u0105. Boles\u0142aw V (Wstydliwy) w roku 1257 nada\u0142 prawo niemieckie dla Krakowa i w\u00F3jta w nim postanowi\u0142. Gdy w r. 1311 mieszczanie krakowscy pod wodz\u0105 w\u00F3jta Alberta podnie\u015Bli bunt przeciwko W\u0142adys\u0142awowi \u0141okietkowi, ten ukara\u0142 ich za to odebraniem prawa swobodnego obioru w\u00F3jta. Tak jak so\u0142tystwa by\u0142y tylko po wsiach, tak w\u00F3jtostwa pierwotnie tylko po miastach. W ka\u017Cdym mie\u015Bcie, zw\u0142aszcza kr\u00F3lewskim, znajdowa\u0142o si\u0119 kilka \u0142an\u00F3w ziemi, rodzaj ma\u0142ego folwarku, kt\u00F3ry oddawany by\u0142 jako utrzymanie dla w\u00F3jta i st\u0105d dostawa\u0142 nazw\u0119 w\u00F3jtostwa. Opr\u00F3cz miast rz\u0105dz\u0105cych si\u0119 prawem niemieckim, zak\u0142adano miasta na prawie polskim, i stanowiono tak\u017Ce w\u00F3jt\u00F3w tylko bez podobnej jurysdykcji s\u0105dowej jak niemiecka. Nast\u0119pnie pojawili si\u0119 w\u00F3jci i w miasteczkach prywatnych czyli dziedzicznych, a nawet dominiach wojskich, gdzie s\u0105dzili drobniejsze sprawy w zast\u0119pstwie swych dziedzic\u00F3w. W miastach na prawie niemieckim w\u00F3jt obierany by\u0142 spo\u015Br\u00F3d rajc\u00F3w, a s\u0105dzi\u0142 razem z \u0142awnikami. 0 w\u00F3jtach by\u0142o dosy\u0107 przys\u0142\u00F3w polskich, np.: \u201EId\u0105c do w\u00F3jta, oba si\u0119 b\u00F3jta\", \u201ECzyja sprawa? \u2014 w\u00F3jta, kto s\u0105dzi? \u2014 pan w\u00F3jt\", \u201EJaki w\u00F3jt, taka i gromada\", \u201ENie p\u00F3jdziemy do w\u00F3jta\" itp. Ksi\u0119ga Rzeczy Polskich wyd. Macierzy Polskiej (1898) Kategoria:Urz\u0119dy w dawnej Polsce Kategoria:Historia Polski"@pl . "W\u00F3jt"@pl .