"Heraldyka - nauka o herbach. Dzieli si\u0119 na dwa dzia\u0142y: 1. historyczny, badaj\u0105cy powstanie i rozw\u00F3j herb\u00F3w oraz stosunki prawne, wi\u0105\u017C\u0105ce si\u0119 z zjawiskami heraldycznymi; 2. praktyczny, okre\u015Blaj\u0105cy zasady tworzenia herb\u00F3w i oznak zaszczytnych oraz prawid\u0142a ich stylowej ornamentacji. Dzia\u0142 historyczny zwie si\u0119 wiedz\u0105 heraldyczn\u0105 (Wappenkunde, Science h\u00E9raldique), dzia\u0142 praktyczny \u2014 sztuk\u0105 heraldyczn\u0105 (Wappenkunst, l'art h\u00E9raldique). Rozw\u00F3j tych dwu dzia\u0142\u00F3w h. nie bieg\u0142 r\u00F3wnolegle: Sztuka heraldyczna zacz\u0119\u0142a si\u0119 rozwija\u0107 bardzo wcze\u015Bnie, piel\u0119gnowana przede wszystkim w \u015Bredniowieczu przez herold\u00F3w; natomiast wiedza heraldyczna powsta\u0142a jako oddzielna ga\u0142\u0105\u017A nauk pomocniczych historii dopiero w XVIII. w., a w\u0142a\u015Bciwy jej rozkwit przypada na wiek XIX. W Polsce pierwsze podwaliny po\u0142o\u017Cy\u0142 w tej dziedzinie Franciszek Piekosi\u0144ski, po nim Antoni Ma\u0142ecki i W\u0142adys\u0142aw Semkowicz. Dla popierania bada\u0144 heraldycznych istnieje w Polsce Towarzystwo Heraldyczne z siedzib\u0105 we Lwowie. Obejmuje ono ca\u0142y obszar Rzeczypospolitej. Organem jego s\u0105: \u201ERocznik\u201C i \u201EMiesi\u0119cznik\u201C.EG Prawdopodobnie ca\u0142y tekst Encyklopedii Tradycji w pochodzi z jakiego\u015B starego czasopisma, przedwojennej ksi\u0105\u017Cki lub kt\u00F3rej\u015B ze starych polskich encyklopedii, s\u0142ownika wydanego przed II wojn\u0105 \u015Bwiatow\u0105 (na ko\u0144cu tekstu powinien si\u0119 znajdowa\u0107 si\u0119 odsy\u0142acz do odpowiedniej ksi\u0105\u017Cki lub czasopisma). Tekst nie by\u0142 poprawiany pod wzgl\u0119dem merytorycznym i dlatego nie jest aktualny. Mo\u017Cesz go uaktualni\u0107, oddzielaj\u0105c sw\u00F3j komentarz lub obszerniejsze has\u0142o lini\u0105 ci\u0105g\u0142\u0105 (-----), ale has\u0142a oryginalnego NIE ZMIENIAJ - pami\u0119taj, \u017Ce ET to przede wszystkim miejsce przechowywania starych, nieaktualnych hase\u0142 encyklopedycznych. PAMI\u0118TAJ: Ten tekst to ciekawostka i nie nadaje si\u0119 na \u015Bci\u0105gawk\u0119 do szko\u0142y i nie powinien te\u017C by\u0107 traktowany jako jedyne \u017Ar\u00F3d\u0142o wiedzy na ten temat! Heraldyka Kategoria:Historia Polski Kategoria:Herby Kategoria:Stare encyklopedie Kategoria:Historia Europy Kategoria:S\u0142ownik"@pl . . . "Heraldyka - nauka o herbach. Dzieli si\u0119 na dwa dzia\u0142y: 1. historyczny, badaj\u0105cy powstanie i rozw\u00F3j herb\u00F3w oraz stosunki prawne, wi\u0105\u017C\u0105ce si\u0119 z zjawiskami heraldycznymi; 2. praktyczny, okre\u015Blaj\u0105cy zasady tworzenia herb\u00F3w i oznak zaszczytnych oraz prawid\u0142a ich stylowej ornamentacji. Dzia\u0142 historyczny zwie si\u0119 wiedz\u0105 heraldyczn\u0105 (Wappenkunde, Science h\u00E9raldique), dzia\u0142 praktyczny \u2014 sztuk\u0105 heraldyczn\u0105 (Wappenkunst, l'art h\u00E9raldique). Rozw\u00F3j tych dwu dzia\u0142\u00F3w h. nie bieg\u0142 r\u00F3wnolegle: Sztuka heraldyczna zacz\u0119\u0142a si\u0119 rozwija\u0107 bardzo wcze\u015Bnie, piel\u0119gnowana przede wszystkim w \u015Bredniowieczu przez herold\u00F3w; natomiast wiedza heraldyczna powsta\u0142a jako oddzielna ga\u0142\u0105\u017A nauk pomocniczych historii dopiero w XVIII. w., a w\u0142a\u015Bciwy jej rozkwit przypada na wiek XIX. W Polsce pierwsze podwaliny po\u0142o\u017Cy\u0142 w tej dzied"@pl . "Heraldyka"@pl . . . . .