. "Kostas Kariotakis"@pl . ""@pl . "M\u00F3wi\u0119 o \u017Cyciach na \u015Bwiat\u0142o mi\u0142o\u015Bci spokojnej wydanych, kt\u00F3re jak rzeki tocz\u0105 si\u0119 malutkie, wiecznie i niezmiennie \u015Bciskaj\u0105c mi\u0142o\u015Bci \u015Bwiate\u0142ko w sobie, kiedy si\u0119 niebo odbija w ich wodach, kiedy po niebie tocz\u0105 si\u0119 s\u0142o\u0144ca. O \u017Cyciach m\u00F3wi\u0119, w \u015Bwietle mi\u0142o\u015Bci... O \u017Cyciach zawieszonych m\u00F3wi\u0119, male\u0144kich, przy barwy rubinu wargach kobiecych, co wisz\u0105 jak wota przed obrazem \u015Bwi\u0119tym, co wisz\u0105 jak dary, niczym serca srebrne, i skromne s\u0105 takie, i ufne jak\u017Ce, przy ukochanych kobiecych wargach. O \u017Cyciach zawieszonych m\u00F3wi\u0119, male\u0144kich..."@pl . "Azahar"@pl . . . "M\u00F3wi\u0119 o \u017Cyciach na \u015Bwiat\u0142o mi\u0142o\u015Bci spokojnej wydanych, kt\u00F3re jak rzeki tocz\u0105 si\u0119 malutkie, wiecznie i niezmiennie \u015Bciskaj\u0105c mi\u0142o\u015Bci \u015Bwiate\u0142ko w sobie, kiedy si\u0119 niebo odbija w ich wodach, kiedy po niebie tocz\u0105 si\u0119 s\u0142o\u0144ca. O \u017Cyciach m\u00F3wi\u0119, w \u015Bwietle mi\u0142o\u015Bci... O \u017Cyciach zawieszonych m\u00F3wi\u0119, male\u0144kich, przy barwy rubinu wargach kobiecych, co wisz\u0105 jak wota przed obrazem \u015Bwi\u0119tym, co wisz\u0105 jak dary, niczym serca srebrne, i skromne s\u0105 takie, i ufne jak\u017Ce, przy ukochanych kobiecych wargach. O \u017Cyciach zawieszonych m\u00F3wi\u0119, male\u0144kich... Kt\u00F3rych nikt nie podejrzewa, aby istnie\u0107 mog\u0142y, kiedy przed siebie w\u0119druj\u0105 milcz\u0105ce, mrokiem okryte, smutne i samotne, ku o\u0142tarzowi idei czarownej, (w kt\u00F3r\u0105 te\u017C nikt nie wierzy). I gdzie\u015B na ziemi kiedy\u015B si\u0119 pochyl\u0105. I zgasn\u0105, nieme. Kt\u00F3rych nikt nie podejrzewa, aby istnie\u0107 mog\u0142y... M\u00F3wi\u0119 o tych, co przesz\u0142y, niepewne, zamglone - jak gwiazdy, co bledn\u0105 pewnego poranka - kt\u00F3rych nie spostrzeg\u0142a szcz\u0119\u015Bliwa my\u015Bl \u017Cadna, bo bieg\u0142a tak szybko w swej wielkiej rado\u015Bci, nie widz\u0105c, \u017Ce gasn\u0105 powolutku, ciche, jak duszy p\u0142omyk ga\u015Bnie przed \u015Bwitem. M\u00F3wi\u0119 o tych, co przesz\u0142y, niepewne, zamglone... \n* \u0396\u03C9\u03AD\u03C2 (orygina\u0142 w j\u0119zyku greckim) Image:PD-icon.svg Public domain"@pl . . "\u017Bycia"@pl . . "Wiersz ze zbioru \"B\u00F3l Cz\u0142owieka i Rzeczy\""@pl . "\u017Bycia"@pl . . .